Ταξίδι στις Ευρωπαϊκές Νίκες καλαθοσφαίρισης της Ελλάδας

    

   

Το ταξίδι μας, στις νίκες των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις καλαθοσφαίρισης, ξεκινά το 1968 στην Αθήνα. Το Παναθηναϊκό Στάδιο γέμισε με 80.000 θεατές, σπάει το ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα μπάσκετ κι όλα αυτά για τον αγώνα της ΑΕΚ με την ομάδα της Σλάβια Πράγας. Η ΑΕΚ νίκησε με 89-82 και έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που πήρε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Έτσι, επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και το ταξίδι συνεχίστηκε…

    

 Είκοσι τρία χρόνια μετά, το 1991, στην Γενεύη ο ΠΑΟΚ κάνει το θαύμα του, στη μέση του σταδίου, ένα λεπτό πριν την λήξη του αγώνα, και αλλάζει το σκορ σε 76-72. Ανατρέπει το προβάδισμα της ισπανικής ομάδας, Σαραγόσα και κατακτά το κύπελλο με τέσσερις πόντους διαφορά.

  

   

 Το 1993, η ομάδα του Άρη κέρδισε τον αγώνα στο Τορίνο, με την τούρκικη ομάδα Έφες Πίλσεν και πήρε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Το σκορ ήταν 50-48 και χαρακτηρίστηκε ως «το πιο μικρό σκορ στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών». Κοινό σημείο αναφοράς, ο παίκτης Μέμος Ιωάννου, ο οποίος έπαιζε και στον τελικό με τον ΠΑΟΚ, όταν πήρε το κύπελλο δύο χρόνια νωρίτερα.

   

Στο Παρίσι του 1996, ο Παναθηναϊκός κερδίζει την Μπαρτσελόνα 67-66 σε έναν αγώνα που «σου κόβει την ανάσα». Το περίεργο ήταν το χρονόμετρο που είχε κολλήσει στα 4.9 δευτερόλεπτα του αγώνα. Είχε σταματήσει για να γίνει επίθεση απ’ το πλάι και έμεινε εκεί δίνοντας αρκετές ευκαιρίες στους Καταλανούς. Το λάθος αυτό, το οποίο άργησαν να αντιληφθούν οι διαιτητές, έπρεπε να διορθωθεί κι έτσι ζητήθηκε να παιχτούν ξανά αυτά τα δευτερόλεπτα. Παρ’ όλα αυτά το σκορ δεν άλλαξε και ο Παναθηναϊκός πήρε την Ευρωλίγκα.

Το 1997, στην Ρώμη, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Μπαρτσελόνα στον τελικό της Ευρωλίγκα, σε έναν ισοπεδωτικό αγώνα με σκορ 73-58. Η διαφορά ξεπέρασε τους δέκα πόντους στο 28^ο λεπτό (46-35) και από εκεί και πέρα αυξανόταν.

  

Το 2000, η ΑΕΚ νίκησε με 83-76 την Βίρτους (Κίντερ) Μπολόνια στην Λοζάνη και πήρε το κύπελλο Σαπόρτα. Τα τελευταία τρία λεπτά έγινε η αλλαγή στο σκορ 76-74 με τρίποντα των Στομπέργκας και Άμπιο.

  

Την ίδια χρονιά, ο Παναθηναϊκός βγαίνει νικητής της Ευρωλίγκα στην Θεσσαλονίκη, εναντίον της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Το 73-67 του χάρισε την πρώτη θέση ως κυπελλούχος της Ευρωλίγκα.

   

Βαρσοβία, 2001. Το Μαρούσι αντιμετωπίζει την γαλλική Σαλόν Σιρ Σελ και νικά με 74-72. Το σκορ ήταν ισόπαλο 72-72, μέχρι που στο 15 πριν τη λήξη, ο Σωτήρης Νικολαϊδης κέρδισε στις ελεύθερες βολές και χάρισε τη νίκη στο πρωτάθλημα Σαπορτά.

   

   Το 2002, ο Παναθηναϊκός κερδίζει στον τελικό την Βίρτους(Κίντερ)Μπολόνια με 89-83. Ο Παναθηναϊκός κατοχυρώνει τον τρίτη ευρωπαϊκή νίκη του στην Μπολόνια και γίνεται κυπελλούχος της Ευρωλίγκα.

  

   Το έργο του Παναθηναϊκού συνεχίζεται και παίρνει την Ευρωλίγκα για ακόμα τρεις φορές. Το 2007, νικάει την ομάδα της ΤΣΚΑΑ Μόσχα στον τελικό με 93-91 στην Αθήνα. Το 2009 την ξανακερδίζει με 73-71, η διαφορά των δύο δυνατών ομάδων παραμένει σταθερή. Έπειτα, το 2011, ο Παναθηναϊκός κερδίζει την Μάκαμπι Τελ Αβίβ στην Βαρκελώνη με σκορ 78-70.

  

Από εκεί και πέρα, ακολουθούν δύο νίκες του Ολυμπιακού στους τελικούς της Ευρωλίγκα. Το 2012, στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός νικά την ΤΣΣΚ Μόσχα με 62-61 και τον επόμενο χρόνο νικά την Ρεάλ Μαδρίτη στο Λονδίνο με σκορ 100-88.

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

"Άρτοι και θεάματα"

« Φτάνει τα ΜΜΕ να τηρούν το “μέτρον”, ώστε η πολιτική να παράγει πολιτική και όχι θέαμα, και τα ΜΜΕ να παράγουν θέαμα που να μην παραπλανά πως είναι πολιτική.»

Μ. Πλωρίτης

   Επί «ρωμαϊκής εποχής», ο αυτοκράτορας έδινε «άρτους και θεάματα» στο λαό του. Έτσι, κατεύναζε τον όχλο και τον χειραγωγούσε, προσφέροντας του θεάματα- απ’ τα οποία -κάποια ήταν σοκαριστικά στην «όψη».

  Περνώντας πολλές σελίδες παρακάτω στην ιστορία, ερχόμαστε στη σύγχρονη Ελλάδα. Όπου ο κόσμος ζει για το θέαμα και το «θεαθήναι». Εκμεταλλευόμενοι οι πολιτικοί, το προηγούμενο κομμάτι της ιστορίας, προσπαθούν να κατευνάσουν τον όχλο προσφέροντας του συνεχώς θέαμα! Με ποιόν τρόπο; Μα φυσικά, αξιοποιώντας τα σύγχρονα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Τους παρακολουθούμε καθημερινά- πότε με τσακωμούς σε διάφορα πάνελ, πότε με σκάνδαλα απ’ την προσωπική αλλά και την επαγγελματική τους ζωή. Σκάνδαλα, απάτες, μίζες, «λαμογιές» και ούτω καθεξής…

   Αντιθέτως, τα ΜΜΕ φέρονται πολύ «κόσμια»! Και « πλασσάρουν» τα προαναφερθέντα και τα πουλάν σαν τσίχλες! Και «ερωτώ», είναι πολιτική τώρα αυτό; Τι μας νοιάζει, αν ο Άδωνης άλλαξε πλευρά στην χωρίστρα του ή αν ο Παπανδρέου πηγαίνει βόλτες με το ποδηλατάκι του στις πλατείες! Αυτό, είναι μέρος της εικόνας που προσπαθούν να δείξουν επιλεκτικά, τα πολιτικά πρόσωπα, στον χώρο της τηλεόρασης κι όχι μόνο.

   Δυστυχώς, είμαστε στο κέντρο του κύκλου μιας εναλλασσόμενης προπαγάνδας. Πότε εδώ και πότε εκεί… Το ζητούμενο είναι να δούμε πως θα βγούμε απ’ τον κύκλο. Εκεί-απ’ έξω-τα πράγματα φαίνονται πιο ξεκάθαρα.

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία

(Νάνσυ)

Ανώνυμο Ι

Η ψυχή βρίσκεται στη θάλασσα…

Μου λείπει αυτή η θάλασσα….

Μου λείπει, ο ήχος της, η αγριάδα της και η τρυφερότητα της…

Κάποτε ο άνεμος μιλούσε…

Ψιθύριζε στο αυτί…

Τώρα μόνο κτίρια γύρω, κτίρια που δεν τελειώνουν… Κτίρια μας πλακώνουν καθημερινά… Και άνθρωποι απρόσωποι…

Τα κτήρια δεν μιλάνε, απλά στέκονται για να εμποδίσουν να δούμε τον ήλιο και ό, τι άλλο υπάρχει γύρω…

Κι όσο περνάει ο καιρός η ψυχή γίνεται πέτρινη…

Πιο πέτρινη απ’ τα κτήρια που βλέπουμε…

Όμως, η ψυχή είναι θάλασσα…

Δεν μπορεί να περιοριστεί, δεν μπορεί να μετρηθεί,

Δεν μπορεί να χαλιναγωγηθεί…

Και κάποια στιγμή, όταν θελήσουμε, 

Αφήνουμε μικρά παραθυράκια για ν’ αναπνεύσει…

Κάποια στιγμή…

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Το Καλό και το κακΌ

   

    Καλό… Κακό… Δύο υποκειμενικές έννοιες μάχονται καθημερινά η μία την άλλη. Το καλό και το κακό. Το άσπρο και το μαύρο. Το γιν και το γιανγκ.

    Στο σινεμά, στις ταινίες περιπέτειας είναι εμφανές πως ο «καλός» είναι ο ήρωας. Αυτός που θα σώσει κάποιον ή κάποιους από έναν «κακό»(αντίζηλο, εχθρό) ή μια κακή κατάσταση. 

Συνήθως, ο ήρωας είναι ο Αμερικάνος. Οι Αμερικάνοι σωτήρες σώζουν τον κόσμο απ’ τη συντέλεια(“The Day after tomorrow”). Οι Αμερικανοί στρατιώτες μας συγκινούν με τις πράξεις τους στον πόλεμο του Βιετνάμ (“Goodmorning Vietnam”). Κι άλλες χιλιάδες εμπορικές ταινίες, οι οποίες έχουν την μεγαλύτερη απήχηση, υπηρετούν αυτό το είδος σεναρίου. Το σενάριο βασίζεται στον ήρωα, στον «καλό».

     Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται… Είμαι καλή; Θέλω να είμαι καλή, αλλά είμαι; Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μόνο καλοί ή μόνο κακοί… Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν καλές και κακές πράξεις. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι πολλές φορές αυτό που για σένα είναι καλό, για μένα δεν είναι. Και αντίστροφα.

     «Καλό» θα ήταν λοιπόν, να μην μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε κάποιον. Όλοι κινούμαστε βάσει συμφερόντων σ’ αυτή τη ζωή. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Ο καθένας μας, ξεχωριστά, κοιτάει να κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του και τους δικούς του ανθρώπους. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που υποστηρίζουν να κάνουμε πράξεις με σκοπό το γενικό «καλό». Να μην κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Δεν διαφωνώ με αυτή την άποψη, αλλά ποιο είναι αυτό το γενικό «καλό»; Προσπαθώ να το γνωρίσω, αλλά χάνομαι στην προσπάθεια. Ίσως, γενικό «καλό» να είναι αυτό που υπερτερεί στα συμφέροντα του κόσμου.

    Κι έρχονται τα γεγονότα της Κριμαίας κι αναρωτιέσαι… Ποιος είναι ο καλός της υπόθεσης; Οι Ρώσοι ή οι Αμερικάνοι και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Η απάντηση είναι κανένας. Και οι δύο κοιτάνε τα συμφέροντα τους, απλά αυτός που θα χειριστεί πιο έξυπνα την κατάσταση θα είναι ο νικητής. Όχι ο καλός.

   Οι νικητές γράφουν την ιστορία, έλεγε ο πατέρας μου. Και είχε δίκιο. Η οπτική γωνία της ιστορίας αλλοιώνεται από χώρα σε χώρα…. Κι από άνθρωπο, σε άνθρωπο…

    

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Το ερωτικό γράμμα της μοναξιάς μου

    Ελευθερώσου έρωτα μου.. Άσε τους ανθρώπους που σε καταπιέζουν με την καθημερινότητα τους, την ρουτίνα τους…

Κι έλα στην αγκαλιά μου…

   Δώσε στον εαυτό σου την ελευθερία που αναζητάς…  

  Είμαι η μοναξιά σου… Θα είμαι εκεί για σένα, όταν κανένας δεν θα μπορεί να βρίσκεται μαζί σου.

    Θα σου χαρίζω δάκρυα και αναμνήσεις, θα σε κάνω να αισθανθείς όπως αισθάνονται οι άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν…. Θα σου χαρίσω αυτή τη μοναδική ευκαιρία που δεν σου χαρίζει  κάποιος…

    Μέσα από μένα, θα νιώσεις πως είναι πραγματικά η ζωή… Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε…

  Αγκάλιασε με κι εσύ… Νιώσε με…

Η κιθάρα σου θα σε γυρεύει, η πένα σου θα πονάει και τα αντικείμενα θα σου μιλούν... Μην δώσεις απαντήσεις...

   Δεν θα υπάρξει άλλη μεγαλύτερη αγάπη, απ’ αυτήν που αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει… Μένοντας μόνη, θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου… Θα ανακαλύψεις το σκοτεινό κομμάτι του κόσμου που καραδοκεί, την αδιαφορία του κόσμου για το αν ζεις ή πεθαίνεις… Αγάπα με…

Αγάπα με όσο πιο σύντομα γίνεται…

     Τι είναι ο έρωτας για όσους ζουν μαζί; Κανένας δεν τον εκτιμάει τόσο πια… Όλοι φοβούνται να τον ζήσουν…

   Παραδόσου στον εαυτό σου χωρίς ενδοιασμούς… Ερωτεύσου έναν κόσμο που απλώνεται στην φαντασία σου..

  Κι εκεί κλεισμένη πίσω απ’ τα κάγκελα του εαυτού σου, θα γνωρίσεις την αλήθεια… Την σκληρότητα του κόσμου, την ομορφιά που μπορείς να του προσδώσεις εσύ με τα μάτια της ψυχής σου…

   Κι αυτή η ομορφιά δεν θα τελειώσει ποτέ, όσο με έχεις… 

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Φυσικό αέριο ή παιχνίδι κυριαρχίας;

   

   Ο ανταγωνισμός των δύο Κολοσσών του κόσμου εκτοξεύεται και μάχονται για το ποιος θα υπερισχύσει στην χώρα της Ουκρανίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχονται αντιμέτωποι. Την τελευταία φορά, κατέληξε στον επονομαζόμενο «Ψυχρό Πόλεμο»(1947-1991). Η Ρωσία ανήκε στην τότε Σοβιετική Ένωση.

  

Η Αμερική έψαχνε αφορμή για να κάνει ξανά κίνηση και να δείξει ποιος είναι ο κυρίαρχος του πλανήτη. Έτσι η Ουκρανία έγινε το μήλο της έριδος, το οποίο άργησε μάλιστα να προβληθεί απ’τα media.

   Παρόμοια σενάρια της εξευγένισης ενός σκοπού κυριαρχίας έχουμε δει και στο παρελθόν. Απ’ τις σταυροφορίες μέχρι το Κουρδιστάν. Κι όλα κατέληξαν σε πόλεμο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνει το ίδιο…

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Rethink Music: H Αθήνα του μέλλοντος ντύθηκε με μουσική

   

Η Αθήνα ντύθηκε με μουσική στις 9 Μαρτίου 2014 στις 18:00. Η Στοά Βιβλίου (Στοά Αρσακείου) φιλοξένησε μια ανοιχτή για το κοινό εκδήλωση τα πλαίσια της έκθεσης του "Rethink Athens : Η Αθήνα στο κέντρο". Η έκθεση αφορά τις μελλοντική ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου.

   Η εκδήλωση "Rethink Music: Ντύνουμε μουσικά το κέντρο της Αθήνας" σηματοδότησε το τέλος της έκθεσης. Διάφορα μουσικά σύνολα την πλαισίωσαν και χάρισαν μια μοναδική βραδιά σε όσους βρίσκονταν εκεί.

     Ανάμεσα σ' αυτά, ξεχώρισε το συγκρότημα πολύτεχνης δημιουργίας "Lyrae Cantus". Το συγκρότημα εκτέλεσε μεσαιωνικά έργα και ερμήνευσε τραγούδια αυτής της χρονικής περιόδου. Ήταν ένα ταξίδι στο παρελθόν της εκκλησιαστικής μουσικής, το οποίο είχε μια αναγεννησιακή ροπή. Θύμιζε κομμάτια τροβαδούρων και απέδιδε μια ασυνήθιστη νότα στην έναρξη της εκδήλωσης. Καταπληκτική ήταν η ερμηνεία του Παναγιώτη Πρίφτη (τενόρος που έπαιζε φλάουτο με ράμφος).

 Το επόμενο μέρος της βραδιάς ήταν "Μια μαγική πόλη: Πιατσόλα-Χατζιδάκις". Η φωνή τάραζε το "είναι" σου, το βιολί άγγιζε την ψυχή σου... Το πιάνο ήρθε για να συμπληρώσει με γλυκύτητα.  

   Ο λόγος γίνεται για την φωνή της σοπράνο Άννας Αλεξοπούλου. Η φωνή της πάταγε καλά και η έκτασή της ήταν πολύ δουλεμένη. Δεν ξέφευγε απ' τον ρυθμό και οι διακυμάνσεις της σε καθοδηγούσαν στο κάθε κομμάτι.

  Ο μάγος του βιολιού, Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ξεγλίστραγε στις νότες με τόση ευκολία και συνόδευε τα απαλά δάχτυλα του πιανίστα Γιώργου Παπαχρηστούδη. 

   Γαλλία, Αργεντινή και Ελλάδα χόρευαν μέσα σ' ένα μουσικό σύνολο. Ο αγαπημένος Μάνος Χατζιδάκις ερμηνεύτηκε από επαγγελματίες μουσικούς και προκάλεσε συγκίνηση και στον πιο ανίδεο ακροατή.

  Έπειτα, ακούστηκαν πιο κλασσικά κομμάτια στο πιάνο, οπερέτες και ένα αναγεννησιακό δρώμενο. Το μέρος αυτό έγινε κουραστικό στην εκδήλωση λόγω μονοτονίας. Το κοινό αναζητούσε κάτι πιο εκφραστικό για την πόλη...

                                                     Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία

                   (Νάνσυ)

"Σατανικές στιγμές" με φιλανθρωπικό σκοπό!!

 

  Η θεατρική ομάδα "Τurn up the volunteer" παρουσιάζει το μιούζικαλ "Σατανικές στιγμές" στο θέατρο "Ρένα Βλαχοπούλου-Λάμπρος Κωνσταντάρας" (Αιγάλεω). Η παράσταση θα διεξαχθεί σήμερα (9 Μαρτίου) και την επόμενη Κυριακή (16 Μαρτίου) στις 19:30. Τα έσοδα θα διατεθούν στο Π.Ι.Κ.Π.Α Πεντέλης (Αναρρωτήριο Παιδιών).

 Η παράσταση θα λάβει χώρα στην αίθουσα 66 του θεάτρου και είναι κοινωνικού περιεχομένου. Το θέμα της περιστρέφεται γύρω απ' τα ναρκωτικά και τις σχέσεις των ανθρώπων...Να επισημάνουμε πως η θεατρική ομάδα αποτελείται από ερασιτέχνες. Τα παιδιά ξεδιπλώνουν, εθελοντικά,το ταλέντο τους στην υποκριτική.

  Το κοινωνικό μήνυμα της παράστασης και η σπάνια εκδήλωση εθελοντικής συμμετοχής είναι αξιέπαινα. Σκεφτείτε το...

Τιμή εισιτηρίου : 5 ευρώ.


Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Peter Georgiev: “Χρυσά” Παιχνίδια (β' μέρος)

“Όταν νικάς τον υπολογιστή, παίζεις απέναντι στον εαυτό σου. Όταν νικάς έναν άλλο αντίπαλο, νικάς αυτόν.”

Ν: Πόσα χρόνια παίζεις το παιχνίδι “Leage of Legends”?

Ρ: Γύρω στα τρία χρόνια… Θυμάμαι ότι άρχισα να παίζω όταν βγήκε η “LeBlanc”.

N: H “Leblanc” είναι;

Ρ: Ένας “champion” που παίζεται στο “mid”. Κάθε δύο εβδομάδες βγάζουν ήρωες και θυμάμαι ποιος χαρακτήρας πρωτοβγήκε.

Ν: Αρα είναι ήρωας του παιχνιδιού, χαρακτήρας. Έπαιζες μόνο τρία χρόνια και τώρα παίζεις σε πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αυτό είναι φοβερό έτσι;

Ρ: Στην αρχή, έπαιζα για πλάκα, μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισα να παίζω σοβαρά προσπαθώντας να πετύχω κάτι. Έχω κάποιο ταλέντο, αν και υπάρχουν κάποιοι με περισσότερο. Αλλά, έχω κάνει και πολύ προπόνηση για να μπορώ να ανταπεξέλθω.

Ν: Όσο εξασκήσε, γίνεσαι καλύτερος. Πόσο χρόνο αφιερώνεις καθημερινά στο practice;

Ρ: Αυτό ισχύει, αλλά το πιο σημαντικό είναι το πώς προπονείσαι γιατί το να παίζεις απλά παιχνίδια -ειδικά “normal games”(απλά video games)- δεν σου προσφέρει πολλά.

Ν: Εσύ πώς προπονείσαι; Πώς περνάς ποιοτικά τον χρόνο της εξάσκησης;

Ρ: Έχω διάφορους τρόπους. Ένας, ο πιο σημαντικός, είναι το “team-practice”, στο οποίο μια ομάδα παίζει ενάντια σε ομάδα. Αυτό είναι το καλύτερο “practice” που μπορείς να κάνεις γιατί προπονεί τις ομαδικές αποφάσεις, το πώς λειτουργείτε σαν ομάδα και γίνεστε πολύ καλύτεροι. Για προσωπικό επίπεδο είναι το “solo game” -όπως λέγεται- στο οποίο μπαίνεις μόνος σου στο παιχνίδι και οι άλλοι εννιά παίκτες είναι τυχαίοι. Κι εκεί μαθαίνεις να παίζεις με το δικό σου “skill”(επίπεδο). Χωρίς να βασίζεσαι στην ομάδα. Επίσης, μπορείς να μπαίνεις σε άλλες πίστες -που είναι πιο διασκεδαστικό- και απλά να παίζεις ξύλο όλη την ώρα… Εγώ το κάνω αυτό συχνά..

Ν: (γέλια) Είναι για διασκέδαση αυτό ε; Ξεσπάς..

Ρ: Είναι διασκεδαστικό, μπορείς να μάθεις κάτι γιατί ξοδεύεις περισσότερο χρόνο στο να πλακώνεσαι στο ξύλο με τους άλλους, παρά στις άλλες πίστες. Έχω άλλο ένα είδος προπόνησης, στο οποίο μπαίνω μόνος μου σε ένα παιχνίδι, χωρίς κανέναν άλλο και κάνω κάποιες ειδικές ασκήσεις που έχω σκεφτεί για τον εαυτό μου, για να γίνομαι καλύτερος παίκτης.

Ν: Οι δικές σου ασκήσεις ε;

Ρ: Είναι λίγο δύσκολο να τις περιγράψω.

Ν: Ε, ναι. Είναι  δύσκολο να εξηγήσεις πως παίζεται ένα ολόκληρο “video game”.

Ρ: Πιστεύω πάντως πως ο τρόπος εξάσκησης μου είναι μοναδικός. Δεν έχω συναντήσει κάποιον άλλο που να χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο.

Ν: Οι “hackers” έχουν, πιστεύεις, κάποια σχέση με τους video gamers; Συνδέονται; Θα μπορούσαν να είναι “hackers” κάποιοι “gamers”;

Ρ: Πιστεύω πως ναι, γιατί συνήθως είναι αρκετά νέοι άνθρωποι που περνάνε χρόνο στον υπολογιστή διασκεδάζοντας. Άρα λογικό είναι να παίζουν και κάποιο παιχνίδι. Βασικά, οι hackers έχουν μεγάλη σχέση και με το LOL γιατί τα “DDOS”…Ξέρεις τι είναι τα DDOS(Distributed Denial Of Service);

Ν: Όχι, μπορείς να μας εξηγήσεις;

Ρ: Είναι επιθέσεις μέσω ίντερνετ στην σύνδεση κάποιου ανθρώπου, που τον κάνουν να μην μπορεί να παίξει και αυτό γίνεται πολύ συχνά στα όχι επίσημα Leage Of Legends online πρωταθλήματα. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Δεν μπορώ να πω ότι αυτοί που τα κάνουν είναι απαραίτητα hackers γιατί υπάρχουν και προγράμματα που είναι προσβάσιμα και σε απλούς ανθρώπους. Αλλά, αυτοί που τα φτιάχνουν πρέπει να είναι hackers.

Ν: Την ώρα που είσαι συνδεδεμένος στο παιχνίδι, τι γίνεται; Κολλάς ιούς;

Ρ: Αρχίζει να κολλάει πάρα πολύ το παιχνίδι και μέσα σε ένα δύο λεπτά κλείνει αμέσως η σύνδεση. Σε πετάει offline. Μετά από πέντε δέκα λεπτά, μπορείς να ξαναμπείς , αλλά μπορούν να το ξανακάνουν και δεν συνεχίζει.. Συνήθως υποπτεύονται την αντίπαλη ομάδα ή τους fan της ότι κρύβονται πίσω απ’αυτό, όταν μία ομάδα δέχεται τέτοια επίθεση.

Ν: Χάρις τα πρωταθλήματα, έχεις καταφέρει και έχεις κάνει κάποια ταξίδια..Πού έχεις ταξιδέψει;

Ρ: Σουηδία πολλές φορές. Γερμανία πολλές φορές. Δανεία, Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία και Ρουμανία. Είναι διασκεδαστικά, οι μεγάλες πτήσεις έιναι κουραστικές αλλά αξίζει

Ν: Έχεις χρόνο για να κάνεις την περιοδεία σου στην κάθε χώρα, ή όχι;

Ρ: Πολύ λίγο. Θα μπορούσα να έχω, αλλά προτιμώ να αφιερώσω τον χρόνο μου στο παιχνίδι.

Ν: Ακόμα κι εκεί κάνετε “practice”?

Ρ: Συζητάμε για το παιχνίδι, προετοιμαζόμαστε ψυχολογικά. Πάμε νωρίς για ύπνο πριν το παιχνίδι για να παίξουμε καλά την επόμενη μέρα. Την τελευταία μέρα, βέβαια, μπορούμε να διασκεδάσουμε και να κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Ν: Στον ελεύθερο χρόνο σου, τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;

Ρ: Έχω κόψει το “kick-boxing” γιατί δεν είχα αρκετό χρόνο για τις προπονήσεις. Βλέπω ταινίες με τους φίλους μου, βγαίνουμε...Ξεκινάμε την προπόνηση, αρκετά αργά, αλλά όταν ξενυχτάς γίνεται λιγότερος ο χρόνος. Ξυπνάω κατά τις δύο ή τρεις η ώρα...Το “practice” είναι σύντομα και δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι.

Ν : Στον κόσμο των “video-games”, τι σε συναρπάζει περισσότερο;

Ρ: Χμμ… Μάλλον το πόσοι διαφορετικοί κόσμοι υπάρχουν να εξερευνήσεις, άν παίζεις διαφορετικά παιχνίδια… Είναι όλοι διαφορετικοί.. Δεν ξέρω...Είναι σαν να πηγαίνεις ταξίδι κάπου, στο κάθε παιχνίδι που ξεκινάς…

Ν: Μπορείς να γνωρίσεις άτομα απ’ όλο τον κόσμο…;

Ρ: Στα “online” παιχνίδια, ναι.Μπορείς να γνωρίσεις άτομα... Τους μιλάς, παίζεις μαζί τους, μπορείς να τους βρίζεις(γέλια).. Κάποιοι μπαίνουν για να βρίζουν..Γι’ αυτό είναι συναρπαστικό και …εντάξει, πάντα είναι ενδιαφέρον να παίζεις απέναντι σε ένα άλλο άτομο κι όχι στον υπολογιστή γιατί υπάρχει κάποιο άλλο “skill”(ικανότητα). Όταν νικάς τον υπολογιστή, παίζεις απέναντι στον εαυτό σου. Όταν νικάς έναν άλλο αντίπαλο, νικάς αυτόν.

Ν: Σπούδαζες στο τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας..Πώς πήρες την απόφαση να κάνεις «παύση» στην σχολή σου για να ακολουθήσεις αυτό;

Ρ: Η αλήθεια είναι ότι αρκετό καιρό τώρα, χωρίς να κάνω παύση απλά δεν πήγαινα στα μαθήματα. Την έκανα κοπάνα από αρκετά μαθήματα για να παίζω Leage of Legends. Μόλις άρχισα να έχω κάποιο αποτέλεσμα, μόλις μπήκα σε μια πολύ καλή ομάδα και αρχίσαμε να βγάζουμε χρήματα, τότε αποφάσισα ότι μπορώ να κάνω μια παύση γιατί έχω κάτι σοβαρό να κάνω.

Ν: Το θεωρείς πιο σοβαρό απ’ ότι την σχολή στην οποία πήγαινες; Ίσως, η σχολή να σε απογοήτευσε κατά κάποιο τρόπο...

Ρ: Δεν είναι πολύ του στυλ μου η σχολή. Είμαι πιο «μαθηματικός» τύπος και η σχολή είναι πιο καλλιτεχνική. Ίσως την συνεχίσω αργότερα. Για τώρα, το να παίζω αυτό το παιχνίδι και να διασκεδάζω -αφού βγάζω τα χρήματα- με καλύπτει περισσότερο. Παρ΄όλα αυτά, το να τελειώσεις μια σχολή, είναι κάτι το σημαντικό. Όποια κι αν είναι αυτή η σχολή, πρέπει να έχεις κάτι για το μέλλον…

     Στα πρωταθλήματα, ο Peter λαμβάνει μέρος με το όνομα “Unlimited”(Απεριόριστος). Καθ' όλη την διάρκεια της συνέντευξης, κοίταξε μερικές φορές την οθόνη του υπολογιστή του, για να μην χάνει τα “online” δρώμενα. Με ευγενικό τρόπο, διέκοψε δύο φορές την συζήτηση για να ανοίξει την μπαλκονόπορτα στον ωραίο γάτο του και να τον ταϊσει... Όταν υπάρχει καλοσύνη μέσα σου, η ζωή σε ανταμοίβει με ευκαιρίες εξέλιξης. Ακόμα κι όταν, δεν ακολουθείς το αντικείμενο που σπούδασες...

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Peter Georgiev: “Χρυσά” Παιχνίδια (α' μέρος)

“Όταν νικάς τον υπολογιστή, παίζεις απέναντι στον εαυτό σου. Όταν νικάς έναν άλλο αντίπαλο, νικάς αυτόν.”

   Ο Peter Georgiev γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου του 1990, στη Βουλγαρία. Μερικά χρόνια αργότερα, αυτός και η οικογένεια του ταξίδεψαν στη Ρωσία και εγκαταστάθηκαν εκεί.

Το 2002, ήρθαν στην Ελλάδα κι έκτοτε μένουν εδώ. Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό. Μιλάει τρείς γλώσσες : ελληνικά, ρώσικα και αγγλικά.

Πέρασε στο τμήμα «Τεχνών Ήχου και Εικόνας» του Ιονίου Πανεπιστημίου, το 2009. Άφησε την σχολή του για να ακολουθήσει αυτό που αγαπάει περισσότερο…

   Παρ'όλο τον πιεσμένο χρόνο του, δέχτηκε να του πάρω συνέντευξη μια μέρα πριν φύγει για Γερμανία. Με υποδέχτηκε στο σπίτι του, με ένα ζεστό ρόφημα, και η συζήτηση ξεκίνησε....    

Νάνσυ Κοκκινάκη: Ανήκεις στην ομάδα «Copenhagen Wolves», σωστά;

Peter Georgiev : Ναι.

Νάνσυ: Με τι ασχολείται αυτή η ομάδα;

Peter: Παίζουμε «Leage of Legends» επαγγελματικά στο LCS,  το οποίο είναι ένα πρωτάθλημα της εταιρίας που έφτιαξε το παιχνίδι και πληρωνόμαστε κάθε μήνα ένα καλό ποσό.

Ν: Τέλεια! Από πότε είσαι μέλος της;

Ρ: Της συγκεκριμένης ομάδας, από αρχές καλοκαιριού 2013. Είχαμε μια προηγούμενη ομάδα, αλλά έσπασε και μετά φτιάξαμε αυτή. Προσπαθήσαμε και πήγε αρκετά καλά..και τότε μας πήραν οι “Copenhagen Wolves” και πήραμε όλα τα πρωταθλήματα από τότε.

Ν: Το “Copenhagen Wolves”, μου θυμίζει κάτι από Δανία, Κοπεγχάγη... Από πού προέρχεται;

Ρ: Ναι, η έδρα τους είναι στην Κοπεγχάγη και οι πρώην “Copenhagen Wolves” ήταν όλοι Δανοί. Αυτή την φορά δεν είναι κανένας Δανός στην ομάδα και αυτό είναι λίγο αστείο. Αλλά κάποιοι απ’ τους φαν τους, συνεχίζουν να μας υποστηρίζουν.

Ν: Πώς, ξαφνικά, κατέληξαν με διαφορετικών εθνοτήτων παίκτες; Πώς σας ανακάλυψαν;

Ρ : Μέσω του “youngbook” ενός απ’ τους παίκτες μας που είναι και ο αρχηγός της ομάδας. Έχει πολλές διασυνδέσεις και ξέρει όλους τους ιδιοκτήτες. Τους μίλησε και τους έπεισε να πάρουν εμάς γιατί δεν ανήκαμε σε κάποια ομάδα και είμαστε αρκετά δυνατοί.  Είμαστε δύο Έλληνες, ένας Ολλανδός, ένας Γερμανός και ένα Σουηδός.

Ν: Τι έχετε καταφέρει ως τώρα; Ποια είναι τα πρωταθλήματα που έχετε κερδίσει ή τα κύπελλα;

Ρ: Θα ξεκινήσω χρονολογικά… Στο “Dreamhack summer 2013”,πήραμε πρώτη θέση στη Σουηδία. Μετά, ήταν το “Ginfinity London 2013” στο Λονδίνο, πάλι πήραμε πρώτη θέση. Ύστερα, παίξαμε στην Τενερίφη(TLP Tenerife 2013), πήραμε δεύτερη θέση. Στο“Gamescom 2013”, πήραμε πρώτη θέση στη Γερμανία. Στο “Dreamhack Open 2013: Bucharest”, πήραμε δεύτερη θέση. Έπειτα, κάναμε κάποιες αλλαγές στην ομάδα γιατί κάποιοι έπρεπε να φύγουν, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να παίζουν μαζί μας γιατί είχαν καλύτερες προσφορές. Από εκεί και πέρα, κερδίσαμε το “ASUS ROG Tournament PGW 2013”πρωτάθλημα στη Γαλλία..

Ν: Εκεί βγήκατε πρώτοι; Γενικά πρωτιές ήταν αυτό και;

Ρ: Αυτό, το “Dreamhack”, το “Ginfinity”.. Αρκετές...Ένα απ’ τα μεγαλύτερα κατορθώματα μας είναι το “IEM Cologne Season VIII-Amateur Tournament” στην Κολωνία. Κι εκεί πρώτη θέση πήραμε… Και μετά, περάσαμε στο “LCS” (Leage of Legends Championship Series). Μάλλον, αυτό είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα κατορθώματα μέχρι τώρα...

Ν: Τώρα θα παίξετε σ' αυτό;

Ρ: Έχουμε αρχίσει ήδη απ’ την προηγούμενη εβδομάδα, τώρα θα είναι η δεύτερη εβδομάδα… Αύριο πετάω για Γερμανία.

Ν: Περάσατε προκριματικούς για να μπείτε σ’ αυτό;

Ρ: Ε, ναι. Πρώτα, είχα πει ότι κερδίσαμε στο “Gamescom” και πήραμε δεύτερη θέση στην Ταρίφη. Αυτά τα δύο πρωταθλήματα, έδιναν θέση στο να μπορείς να παίξεις προκριματικά για “LCS”. Στην Ταρίφη δεν περάσαμε γιατί πήραμε δεύτερη θέση, στο “Gamescom” βγήκαμε πρώτοι και γι’αυτό περάσαμε στους προκριματικούς. Μετά παίξαμε με άλλες πέντε ομάδες σε ένα groupstage(πίστα με διάφορα γκρουπ-ομάδες). Παίξαμε όλοι μεταξύ μας. Βγήκαμε πρώτοι (5-0) και μετά, παίξαμε με την πιο αδύναμη LCS ομάδα για να πάρουμε την θέση της, τους “AMOIL”.

Ν:Πρόκειται για παγκόσμια πρωταθλήματα;

Ρ: Θα έλεγα πανευρωπαϊκό. Κάθε περιοχή έχει δικό της LCS και δικά του προκριματικά.

Ν: Ωραία, δεν πειράζει, θα πάμε σιγά σιγά για παγκόσμιο!! Μπορείς να βγάλεις ένα ικανοποιητικό εισόδημα απ’αυτά τα έπαθλα;

Ρ: Ναι, αλλά μόνο αν είσαι στην πρώτη ή δεύτερη θέση. Οι υπόλοιπες θέσεις, ίσα ίσα, καλύπτουν τα έξοδα του ταξιδιού. Αν έχεις βέβαια, μια εταιρία από πίσω όπως οι “Copenhagen Wolves”, εκείνοι πληρώνουν τα έξοδα του ταξιδιού και της διαμονής. Στις πρώτες θέσεις είναι μεγάλα τα έπαθλα(βραβεία). Το μεγαλύτερο ήταν το “Ginfinity” που ήταν 30.000 δολάρια για την ομάδα. Τα άλλα ήταν λιγότερο…

Ν: Μια χαρά.. Αφού εσείς τα πάτε καλά, σημαίνει ότι κάτι γίνεται..

Ρ: Ναι, η καλύτερη LCS ομάδα βγάζει περισσότερα απ’ τις άλλες.







Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία

(Νάνσυ)