Translate

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Ο Έλλην των Σπηλαίων




   Προσοχή παρακαλώ!! Όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο, φροντίστε να κάθεστε, να καταπιείτε τον καφέ σας, να μασήσετε την τυρόπιτα  σας και τα τοιαύτα…

  Κάποιοι μιλάνε για λαϊκισμό, κάποιοι για σωφρονισμό, κάποιοι για δημοκρατία… εγώ θα μιλήσω για αυτοκτονία. Μια μαζική αυτοκτονία ενός λαού που ποτέ δεν κατάφερε να ορθώσει το ανάστημα σε πολιτικές που τον οδήγησαν και τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή. Σε πολιτικές, τις οποίες ο ίδιος επέλεξε να εφαρμοστούν.

  Κι έχουμε ένα «μάτσο» πολιτικά πρόσωπα στα πολιτικά προσκήνια και παρασκήνια, τα οποία μπερδεύουν κάθε Έλληνα πολίτη.  Και δεν ενστερνίζομαι ούτε την Δεξιά, αλλά ούτε την Αριστερά. Όλοι έρχονται με τα «δώρα» τους…

  Οι Έλληνες των «Σπηλαίων», είναι ο καινούριος μας χαρακτηρισμός. Και θα σας πω γιατί. Δεν σεβόμαστε την κληρονομιά μας, ξεχνάμε τους γύρω μας, ξεχνάμε ότι δεν ζούμε μόνοι. Βαριόμαστε να σκεφτούμε και αγαπάμε την έτοιμη τροφή. Πού πήγε αυτή η ενέργεια; Θέλουμε απλά να ζούμε για να ζούμε ή να αφήσουμε κάτι πίσω μας; Να δώσουμε αξία στην ζωή μας; Καθόμαστε και περιμένουμε τον «Μεσσία» να μας σώσει…

 Έκαστος για την πάρτι του και ο Λουμίδης στους καφέδες! Το νέο μότο της εκσυγχρονισμένης γενιάς… Εξακολουθούμε να βλέπουμε σκιές στον τοίχο της σπηλιάς, εξακολουθούμε να βλέπουμε ό,τι μας βολεύει να δούμε…


 Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να κοιτάει ψηλά, απ’ το «άνω θρόσκω». Όχι μόνο ψηλά δεν κοιτάμε, αλλά βυθιζόμαστε… 

Καιρός λοιπόν, να διαβάσουμε και τίποτα… Καιρός λοιπόν, να ψαχτούμε… Γιατί ό,τι γράφεται και ό,τι προβάλλεται δεν είναι πάντα αληθινό. Αν και καθυστερημένα, σας καλώ να σκεφτείτε…


 Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

"Κουτί σε βαλίτσα"

     
       Σήμερα, 22 Φεβρουαρίου, στις 12.00 έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης "Κουτί σε βαλίτσα - Ένας φόρος τιμής στον Marcel Duchamp από σύγχρονους Γάλλους καλλιτέχνες" στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά - Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο) σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο.



    Στην διάρκεια της εκδήλωσης, μίλησαν ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας (Ιστορικός Τέχνης) και ο Pierre Labat (Καλλιτέχνης - Slabs City). Μας εξήγησαν πως δεκαπέντε Γάλλοι καλλιτέχνες κατάφεραν - ο καθένας - να χωρέσουν το έργο τους σε ένα ξύλινο κουτί. Αυτός ήταν και ο σκοπός του project: έργα τα οποία θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε πολλά μέρη του κόσμου.

Τα έργα εμπεριείχαν οδηγίες για το στήσιμο και την εγκατάσταση τους. Κάποια είχαν και διαδραστικό χαρακτήρα. Σ' αυτό που βλέπουμε αριστερά, μια οθόνη και ένα "dvd-player" είναι ενσωματωμένα στο κουτί.



     Σε πολλά απ' τα έργα, ήταν εμφανές το στίγμα της σύγχρονης ψηφιακής εποχής.
Η ροή της σύγχρονης ζωής περιτριγυρισμένη από pixels και συνεχείς εναλλαγές βίας - πραγματικότητας.


Ο τίτλος τις έκθεσης εμπνεύστηκε από το  ομότιτλο έργο του Marcel Duchamp και  διεξάγεται στο πλαίσιο του προγράμματος Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία 2014.  


Η έκθεση προβάλλεται πρώτη φορά παγκοσμίως (εκτός Γαλλίας) και θα συνεχιστεί μέχρι τις 28 Απριλίου 2014.


Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Roma και πάλι Roma!! 8


   Η Περιήγηση μας στην πόλη συνεχίστηκε, με ένα κομμάτι πίτσα στο χέρι. Στην Ιταλία, η πίτσα είναι κάτι σαν το ελληνικό σουβλάκι. Και εκτός απ' τις ξακουστές σε όλους μας, ιταλικές μακαρονάδες, επίσης δοκίμασα το καλύτερο παγωτό "gelato". 

Στον δρόμο μας, συναντήσαμε διάφορα εργαστήρια ξυλογλυπτικής. Σταματήσαμε σε ένα απ' αυτά γιατί διακρίναμε έναν εντυπωσιακό Πινόκιο.

    
    Σε πολλά καταστήματα για σουβενίρ, κυκλοφορούσε αυτός ο ήρωας του ιταλικού, παραδοσιακού παραμυθιού.


Αλλά, ο συγκεκριμένος καβαλούσε ένα ποδήλατο και με έναν ειδικό μηχανισμό, γύριζε τα πετάλια.

 Η Ρώμη ετοιμαζόταν για τα Χριστούγεννα του 2010. Νοέμβρης μήνας, το κρύο ήταν απίστευτο! Παρ' όλα αυτά, ο κόσμος κυκλοφορούσε...

  Τα μαγαζιά, οι δρόμοι και οι πλατείες ήταν στολισμένα. Ακόμα και οι καθολικοί ναοί είχαν μια χριστουγεννιάτικη πινελιά


                           



                                    

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Roma και πάλι Roma!! 7



     
 Τι να σας πρωτο-δείξω απ' αυτή την μαγική πόλη ; Θέλαμε να χαθούμε στους δρόμους της... Μετά από κάποιο σημείο, δεν κοιτούσαμε καθόλου τον χάρτη. Απλά προχωρούσαμε...


  Μέχρι που ανακαλύψαμε ένα στενό που μας κατεύθυνε στο διάσημο "Fontana di Trevi" (Το συντριβάνι του Τρέβι). Κι εκεί, ήταν που πραγματικά, τα χάσαμε... Το μεγαλείο και οι προσεγμένες του λεπτομέρειες, σου έκοβαν την ανάσα!



   Η κίνηση του ορμητικού νερού ανάμεσα στα αγάλματα, τους μετέδιδε ενέργεια! Ήταν σαν να τους έδινε ζωή, μπροστά στα μάτια σου...

   Πολλοί άνθρωποι, πολλοί τουρίστες, χαμός! Όλοι, με ένα κέρμα στο χέρι, έκαναν μια ευχή για ένα καλύτερο αύριο και το πετούσαν στα νερά του. Όλοι, με την ελπίδα ζωγραφισμένη, στα μάτια τους... 

   Κάποτε, ο Ν. Καζαντζάκης ζήτησε να γραφτεί στον τάφο του, η φράση "Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος.". Έτσι είναι ο άνθρωπος. Σταματάει να ελπίζει μόνο όταν έχει φύγει απ' τη ζωή... Και το οφείλει αυτό, στην ποιότητα της ζωής που ζει. Της οφείλει να την ονειρεύεται με αισιοδοξία και να την πλάθει όπως ορίζουν τα όνειρα του. Κι όχι να την σπαταλάει σε μιζέριες και να αναλώνεται στο κάθε πρόβλημα που συναντά...




Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Roma και πάλι Roma!! 6



  Ελάτε μαζί μου, στο "Κολοσσαίο" της Ρώμης... Εδώ, οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες έδιναν 'Άρτους και Θεάματα' στο λαό. Κάτι, το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα - ως στρατηγική προσέγγισης του λαού- με την διαφορά ότι δεν ταΐζουμε τα λιοντάρια με Χριστιανούς και δεν τους βάζουμε να παλεύουν με Μονομάχους. 

  Anyway, ο ιστορικός χώρος του Κολοσσαίου και η σημασία του δίνουν μια βαριά αίσθηση την ώρα που διασχίζεις τους διαδρόμους του. Ταυτόχρονα, σε κατακλύζει δέος γιατί πρόκειται για ένα τεράστιο σε μέγεθος μνημείο.



 Σε περίπτωση που ενδιαφερόσουν για ιδιωτική ξενάγηση, μπορούσες να νοικιάσεις ένα ειδικό ακουστικό, το οποίο σε ενημέρωνε, σε όποια γλώσσα ήθελες - με την προϋπόθεση να το επιστρέψεις στο τέλος.

  Αν παρατηρήσετε την εικόνα, θα διακρίνετε ποιο ήταν το πάνω μέρος της αρένας. Το σημείο αυτό, έχει γκρεμιστεί για την ασφαλέστερη εξερεύνηση των υπόγειων χώρων, όπου βρίσκονταν οι φυλακές των αιχμαλώτων.

   Μετά το Κολοσσαίο και την ιδιαίτερη αίσθηση που μας άφησε, η συγκάτοικος μου κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στους δρόμους της πόλης.Κι εκεί, αρχίζουν τα ωραία...
 

   

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Roma και πάλι Roma!! 5

 

 
  Η πτήση της συγκατοίκου μου, "From Sicilia with love", έφτασε στο τέλος της. Ακολούθησε κι εκείνη, με τη σειρά της, μια διαδρομή με λεωφορείο και μετρό και...να την, στη Μπολόνια! Με πήρε τηλέφωνο για να πάω να την βρω!

   Ενθουσιάστηκα που είδα, ένα δικό μου "πρόσωπο"! Την βοήθησα να μεταφέρει τις βαλίτσες της και έπειτα από ένα ζεστό μπάνιο στο δωμάτιο, συζητήσαμε για το πρόγραμμα μας. Το βράδυ, εκείνο, θα παραμέναμε μέσα. Να ξεκουραστούμε λίγο και την επόμενη μέρα, μας περίμενε το "Κολοσσαίο"!!