Το ερωτικό γράμμα της μοναξιάς μου

    Ελευθερώσου έρωτα μου.. Άσε τους ανθρώπους που σε καταπιέζουν με την καθημερινότητα τους, την ρουτίνα τους…

Κι έλα στην αγκαλιά μου…

   Δώσε στον εαυτό σου την ελευθερία που αναζητάς…  

  Είμαι η μοναξιά σου… Θα είμαι εκεί για σένα, όταν κανένας δεν θα μπορεί να βρίσκεται μαζί σου.

    Θα σου χαρίζω δάκρυα και αναμνήσεις, θα σε κάνω να αισθανθείς όπως αισθάνονται οι άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν…. Θα σου χαρίσω αυτή τη μοναδική ευκαιρία που δεν σου χαρίζει  κάποιος…

    Μέσα από μένα, θα νιώσεις πως είναι πραγματικά η ζωή… Μόνοι γεννιόμαστε και μόνοι πεθαίνουμε…

  Αγκάλιασε με κι εσύ… Νιώσε με…

Η κιθάρα σου θα σε γυρεύει, η πένα σου θα πονάει και τα αντικείμενα θα σου μιλούν... Μην δώσεις απαντήσεις...

   Δεν θα υπάρξει άλλη μεγαλύτερη αγάπη, απ’ αυτήν που αφήνεις τον εαυτό σου να νιώσει… Μένοντας μόνη, θα ανακαλύψεις τον εαυτό σου… Θα ανακαλύψεις το σκοτεινό κομμάτι του κόσμου που καραδοκεί, την αδιαφορία του κόσμου για το αν ζεις ή πεθαίνεις… Αγάπα με…

Αγάπα με όσο πιο σύντομα γίνεται…

     Τι είναι ο έρωτας για όσους ζουν μαζί; Κανένας δεν τον εκτιμάει τόσο πια… Όλοι φοβούνται να τον ζήσουν…

   Παραδόσου στον εαυτό σου χωρίς ενδοιασμούς… Ερωτεύσου έναν κόσμο που απλώνεται στην φαντασία σου..

  Κι εκεί κλεισμένη πίσω απ’ τα κάγκελα του εαυτού σου, θα γνωρίσεις την αλήθεια… Την σκληρότητα του κόσμου, την ομορφιά που μπορείς να του προσδώσεις εσύ με τα μάτια της ψυχής σου…

   Κι αυτή η ομορφιά δεν θα τελειώσει ποτέ, όσο με έχεις… 

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)