Το Καλό και το κακΌ

   

    Καλό… Κακό… Δύο υποκειμενικές έννοιες μάχονται καθημερινά η μία την άλλη. Το καλό και το κακό. Το άσπρο και το μαύρο. Το γιν και το γιανγκ.

    Στο σινεμά, στις ταινίες περιπέτειας είναι εμφανές πως ο «καλός» είναι ο ήρωας. Αυτός που θα σώσει κάποιον ή κάποιους από έναν «κακό»(αντίζηλο, εχθρό) ή μια κακή κατάσταση. 

Συνήθως, ο ήρωας είναι ο Αμερικάνος. Οι Αμερικάνοι σωτήρες σώζουν τον κόσμο απ’ τη συντέλεια(“The Day after tomorrow”). Οι Αμερικανοί στρατιώτες μας συγκινούν με τις πράξεις τους στον πόλεμο του Βιετνάμ (“Goodmorning Vietnam”). Κι άλλες χιλιάδες εμπορικές ταινίες, οι οποίες έχουν την μεγαλύτερη απήχηση, υπηρετούν αυτό το είδος σεναρίου. Το σενάριο βασίζεται στον ήρωα, στον «καλό».

     Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται… Είμαι καλή; Θέλω να είμαι καλή, αλλά είμαι; Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι μόνο καλοί ή μόνο κακοί… Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν καλές και κακές πράξεις. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι πολλές φορές αυτό που για σένα είναι καλό, για μένα δεν είναι. Και αντίστροφα.

     «Καλό» θα ήταν λοιπόν, να μην μπαίνουμε στην διαδικασία να κρίνουμε κάποιον. Όλοι κινούμαστε βάσει συμφερόντων σ’ αυτή τη ζωή. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Ο καθένας μας, ξεχωριστά, κοιτάει να κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του και τους δικούς του ανθρώπους. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που υποστηρίζουν να κάνουμε πράξεις με σκοπό το γενικό «καλό». Να μην κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Δεν διαφωνώ με αυτή την άποψη, αλλά ποιο είναι αυτό το γενικό «καλό»; Προσπαθώ να το γνωρίσω, αλλά χάνομαι στην προσπάθεια. Ίσως, γενικό «καλό» να είναι αυτό που υπερτερεί στα συμφέροντα του κόσμου.

    Κι έρχονται τα γεγονότα της Κριμαίας κι αναρωτιέσαι… Ποιος είναι ο καλός της υπόθεσης; Οι Ρώσοι ή οι Αμερικάνοι και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Η απάντηση είναι κανένας. Και οι δύο κοιτάνε τα συμφέροντα τους, απλά αυτός που θα χειριστεί πιο έξυπνα την κατάσταση θα είναι ο νικητής. Όχι ο καλός.

   Οι νικητές γράφουν την ιστορία, έλεγε ο πατέρας μου. Και είχε δίκιο. Η οπτική γωνία της ιστορίας αλλοιώνεται από χώρα σε χώρα…. Κι από άνθρωπο, σε άνθρωπο…

    

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)