Ομερτά για...χρήματα!

Βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στη μέση μιας οικονομικής μάχης. Δείκτες ανεβαίνουν, δείκτες κατεβαίνουν, δείκτες μετοχών, δείκτες ρολογιών!

  Δυσνόητοι όροι κυνηγάνε την φαντασία μας και τελικά? Δίνουμε τα χρήματα μας χωρίς να γνωρίζουμε που πηγαίνουν…

Τα πράγματα είναι πιο απλά όμως. Όλα ξεκινάν απ’ την μήτρα των χρημάτων κι εφόσον το δολάριο προϋπήρχε του ευρώ και όριζε την παγκόσμια οικονομία, τότε μιλάμε για το “Federal Reserve”. Το “Federal Reserve” ή αλλιώς η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ήταν εκεί όπου γινόταν η παραγωγή ή δημιουργία των χρημάτων για την αμερικανική κυβέρνηση.

Από κάπου όμως πρέπει να δημιουργηθεί μια μικρή κίνηση, ένα ρεύμα για να παραχθούν ταλαντώσεις και ανακυκλώσεις του χρήματος που παραγόταν και να οδηγηθεί σε παγκόσμια κλίμακα.

Η ιστορία των επιχειρήσεων ξεκινά από αρχαιοτάτων χρόνων, αλλά η εισαγωγή της έννοιας του χρηματιστηρίου στην ιστορία είναι ακόμα πιο παλιά. Για να λειτουργήσει αυτή η έννοια και αυτό το σύστημα που προωθεί, χρειαζόταν ένα όμορφο περιτύλιγμα.

Μέσα σε μια ωραιότατα πλασαρισμένη φούσκα, πείστηκε ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού να επενδύσει σε επιχειρήσεις, οι οποίες μόνο κερδοφόρες δεν ήταν. Αναλαμβάνοντας το ρίσκο της αγοράς ενός κομματιού μιας επιχείρησης, όλοι έτρεχαν να αγοράσουν μετοχές! Οι λεγόμενοι «χρηματιστές» ,σύγχρονοι τοκογλύφοι, έβγαζαν χρήματα εκμεταλλευόμενοι ποσοστά απ’ τις πωλήσεις αυτών των μετοχών.

Κι όσο η φούσκα μεγάλωνε, τόσο πιο πολλοί άνθρωποι έχαναν και χάνουν τα χρήματα τους στα παιχνίδια του χρηματιστηρίου κι άλλο τόσο λιγότεροι κέρδιζαν και κερδίζουν…

Για να μην φαίνεται, λοιπόν, η απατεωνιά και η αδικία αυτής της υπόθεσης, χρησιμοποιήθηκαν πολλοί τεχνικοί όροι , δυσνόητοι στο ευρύ κοινό. Ήταν και ένας απλός τρόπος κάλυψης της λασπουριάς που κρυβόταν πίσω απ’ τα «χρυσά» παράθυρα του μάρκετινγκ.

Μια υπόγεια μαφία, η οποία δημιούργησε την δική της γλώσσα για να επικοινωνεί με τους συνεργάτες της. «Ομερτά» καλοί μου αναγνώστες… Γιατί όποιος μιλήσει, κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει έξω απ’ την πόρτα του, ή και μέσα στο συρτάρι του…

Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία

(Νάνσυ)