Translate

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Σχολή Δημοσιογραφίας : ένα αντιφέγγισμα της κοινωνίας




Στην σχολή δημοσιογραφίας, έκανα το μεγαλύτερο πάθος μου πραγματικότητα. Σιγά σιγά έμαθα να ικανοποιώ την δίψα μου για γνώσεις καινούριων πραγμάτων και θεμάτων για τα οποία δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Επίσης βίωσα αυτό το αίσθημα του να είσαι ένας μικρός  ντετέκτιβ όταν κάνεις έρευνες για ρεπορτάζ ή τον τρόπο να ξεπερνάς τον φόβο σου, να μιλάς και να ρωτάς για όλα.



   Μέσα από διάφορα πάρτι και event, σου δίνεται η ευκαιρία να αγγίξεις λίγο τα αστέρια. Να έρθεις σε επαφή με μεγάλα ονόματα σε διαφορετικούς χώρους και να κλέψεις λίγη απ’ την λάμψη τους.

    Σίγουρα, δεν είναι όλα ρόδινα. Αυτή είναι η μία πλευρά του πράγματος. Η άλλη πλευρά- αυτή για την οποία φοβάται να μιλήσει ένα μεγάλο μέρος των σπουδαστών-δεν είναι τόσο υπέροχη, αλλά είναι εποικοδομητική.

    Μία ατμόσφαιρα αμφιβολίας έχει εξαπλωθεί πάνω απ’ του σπουδαστές του κάθε τμήματος. Οι σχέσεις τους κλονίζονται καθημερινά από « τυχαία» συμβάντα. Δεν μπορεί να κτιστεί πραγματική φιλία, εφόσον όλοι κοιτάνε τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Γιατί όλοι θέλουν να φτάσουν τ’ αστέρια. Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι και να φιλοδοξείς… αρκεί να μην φτάνεις στο σημείο να καταπιέζεσαι στο πως φέρεσαι και να καταντάς ψεύτικος.

  Αυτό θα μπορούσε να είναι το αντικατόπτρισμα του ανταγωνισμού της σύγχρονης κοινωνίας στην αγορά εργασίας. Άρα είναι καλό που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτό για να το συνειδητοποιήσουμε νωρίτερα. Κι αυτό είναι κάτι χρήσιμο που έμαθα  στην σχολή αυτή.


  Κάποια πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου… Οι καθηγητές μερικές φορές δεν επιβάλλονται, όσο θα μπορούσαν να επιβληθούν.  Έτσι, αναγκάστηκα κι εγώ, όπως και αρκετοί συμφοιτητές μου, να μάθω να παρακολουθώ μάθημα υπό τον ζυγό της φασαρίας.

    Τελικά, κάθε νόμισμα έχει δυο πλευρές, όσο γυαλιστερό κι αν είναι... Δεν τις βλέπεις με την πρώτη ματιά, αλλά τις διακρίνεις στην πορεία…  




Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου