Παραμύθια για "αγρίους"

  Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα της Νοτίου Αφρικής, οι αρχηγοί των φυλών προετοιμάζονταν για μια μεγάλη γιορτή. Φόρεσαν λοιπόν τα καλά τους, βγήκαν όμορφοι και αστραφτεροί στο «γυαλί» και παρουσίασαν τον καλύτερο εαυτό τους. Η μπλε φυλή είχε το «πάνω» χέρι στη χώρα, τότε. Για την ακρίβεια, η μπλε φυλή είχε διανύσει μια μακρά περίοδο κρίσης και οδηγούσε την χώρα σε έξοδο απ’ αυτήν ή τουλάχιστον έτσι δήλωνε.

   Πλησίαζαν οι αφρικανοεκλογές και όπως συνηθίζετο, οι αρχηγοί εξαπέλυαν κατηγορίες ο ένας στον άλλο, έμμεσα και άμεσα, για να αποφασίσουν οι κάτοικοι της χώρας ποιος είναι ο καλύτερος σ’ αυτό το παιχνίδι. Έτσι, ο αρχηγός της μπλε φυλής αποφάσισε να διοργανώσει μια «πασαρέλα» για να παρουσιάσει στους κατοίκους τα πρόσωπα του ψηφοδελτίου του. Χειροκροτήματα, φλας, λευκά χαμόγελα και όμορφο στήσιμο χαρακτήριζαν την «πασαρέλα». Δεν έλειψαν όμως και οι υπαινιγμοί για τον αρχηγό της θυγατρικής της κόκκινης φυλής.

   Αντιθέτως, ο αρχηγός της θυγατρικής της κόκκινης φυλής  έβγαλε λόγο και κάλεσε τους ιθαγενείς να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση. Μέλη της θυγατρικής της κόκκινης φυλής πρότειναν σαν λύση για την έξοδο απ’ την κρίση μια συμφωνία, την οποία θα ψήφιζε ο λαός. Η συμφωνία αυτή θα διεξαγόταν ανάμεσα στη χώρα και στους δανειστές της.

    Στη συνέχεια, υπήρχε και η χιτλερική «άρια» φυλή, η οποία προσπαθούσε να φανεί ως πατριωτική και με «άγιο σκοπό» να βοηθήσει τους κατοίκους να πάρουν πίσω τις δουλειές τους έναντι των αλλοδαπών. Αυτή η φυλή είχε κατηγορηθεί για κανιβαλισμό: τον θάνατο ενός ράπερ, αλλά και για τον θάνατο και ξυλοδαρμό ανθρώπων άλλων εθνοτήτων κι όχι μόνο. Έπειτα, για να εξαγνιστούν απ’ αυτές τους τις πράξεις άφησαν να κυκλοφορήσει ένα «μαγικό» βίντεο, το οποίο τους παρουσίαζε ως θύματα πλεκτάνης ενός «λερωμένου» δικαστικού σώματος των δρυϊδων. Λόγια, τα οποία ξεστόμιζε ο γραμματέας του αρχηγού της μπλε φυλής και έτσι με έναν πολύ έξυπνο τρόπο κατηγόρησαν και έμμεσα την κυβέρνηση της.

    Πώς γίνονται τόσα πολλά, στην μικρή αυτή χώρα της Νοτίου Αφρικής; Όποια κι αν είναι η φυλή που θα κερδίσει το παιχνίδι, οφείλει να μην ξεχνά τους κατοίκους της. Να εμποδίσει την απληστία να πνίξει ό, τι καλό έχουν χτίσει μέχρι τώρα. Η απληστία που είναι κι αυτή ένας γόνος της διαφθοράς!

   Και να μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός κάποτε, κάπου εδώ ξεκίνησε… Η κάμπια των φυλών μας μεταμορφώθηκε όχι σε πεταλούδα, αλλά σε «Ζουλού» ανθρωποφάγο!

Κι έζησαν ΑΥΤΟΙ καλά! Κι εμείς;


Κοκκινάκη Αθανασία-Υπατία
(Νάνσυ)